به گزارش خبرگزاری زنان ، نامه يک مادر خانه داربه رئيس جمهور که در 20 تير ماه سال 90 منتشر شد و پيامد آن نامه ديگري از اين مادر در رسانه ا منتشر شد اما شهرت آن ملي شد و از طريق فضاي مجازي بين المللي هم شد. آن زمان برخي به ديده ترديد نگريستند که چگونه يک زن خانه دار به اين شيوايي و رسايي قلم به نقد مي گرداند و همه چيز را چنان رصد مي کند که شايسته يک مدير و سياست مدار است پس... اما گمانه آنان قرين صواب نبود بلکه آن زن و مادر خانه دار ايراني را دست کم گرفته بودند. حال آن که يک مادر يک معلم هم هست. مي فهمد، پس گاهي هم مي نويسد و اين سومين نوشته اين مادر خانه دار است، اين بار خطاب به نمايندگان منتخب که کرسي نشينان مجلس نهم خواهند بود...

به نام خدا

من يک زن ايراني ام؛ يک زن مسلمان ايراني. نه خبرنگارم، نه روزنامه نگار و نه حتي يک نويسنده من يک زن ايراني ام که مانند همه ايرانيان غيور و غيرتمند، کشورم را دوست دارم هر چيزي که باعث سربلندي و اقتدار آن شود مرا خوشحال مي کند و هر چيزي که خدشه اي بر اين اقتدار وارد کند نگرانم مي سازد و اگر قلم به دست مي گيرم و مي نويسم تنها به خاطر اين است که مي خواهم مسئولان کشورم براي يک بار هم که شده مشکلات ما را از زبان خودمان بشنوند تا از يک خبرنگار، روزنامه نگار، يک مجري برنامه تلويزيوني، سايت و يا هر چيز ديگري که من حتي نام آن را نمي دانم و اين بار مي خواهم خطاب به همه کساني بنويسم که با رأي ما انتخاب مي شوند و پست و مقام خود را مديون رأي ما هستند. عمري ما مطيع اوامر آنان بوديم پس قطعا دنيا کن فيکون نخواهد شد اگر يک بار هم آنان پاي درد دل ما بنشينند. اما قبل از هر چيز مي خواهم درباره طبقه اي بنويسم که در آن زندگي مي کنيم. طبقه اي که بيشترين جمعيت اين کشور را تشکيل مي دهد، «طبقه سوم». به نظر من اغلب جوامع و مخصوصا جامعه ايران را مي توان به سه طبقه تقسيم کرد. طبقه اول شامل وزيران، نمايندگان مجلس، استانداران، شهرداران، مديران رده بالاي دولتي و به طور کلي همه کساني مي شود که به نوعي در اداره کشور دست دارند قوانين را آنان وضع و اجرا و سياست هاي کلي نظام را تبيين مي کنند و در يک کلام سياستمداران- طبقه دوم شامل کارخانه داران، بازاريان، تجار، صاحبان شغل هاي پردرآمد و خلاصه همه کساني مي شود که به قول معروف پولشان از پارو بالا مي رود که اگر بگوييم اقتصاد کشور در دست آنان است، سخني به گزاف نگفته ايم و طبقه سوم شامل کارگران، کارمندان، خرده بازاريان، صاحبان شغل هايي با درآمد اندک و همه کساني مي شود که از آن ها به عنوان قشر ضعيف و آسيب پذير جامعه ياد مي شود و بر اين اساس شهرها را نيز به دو قسمت بالاي شهر و پايين شهر مي توان تقسيم کرد. بالاي شهر با همه امکانات و زرق و برقش از آن طبقه اول و دوم و پايين شهر با همه کمبودها و مشکلاتش از آن  ما طبقه سومي هاست. اين فاصله طبقاتي هميشه و در همه دولت ها بوده است و هيچ کس نمي تواند ادعا کند قادر است اين فاصله را حذف کند چون اختلاف درآمدهاست که اختلاف طبقات را به وجود مي آورد و تنها چيزي که دولت ها را از يکديگر متمايز مي سازد ميزان حمايت آنان از اين قشر ضعيف و آسيب پذير است و زماني اين اختلاف طبقاتي نمود بيشتري پيدا مي کند که عده اي افراد ثروتمند جامعه و يا به قولي از ما بهترون و دانه درشت ها بخواهند براي جلوگيري از کپک زدگي پول هايشان آن را به طرف بخش و يا کالاي به خصوصي سوق دهند آن وقت است که در آن قسمت قيمت ها چنان بالا مي رود که هيچ کس توانايي جلوگيري آن را ندارد کاري که چندين سال قبل با مسکن کردند و در مدت کوتاهي چنان قيمت مسکن سير صعودي به خود گرفت که امروزه خانه دار شدن براي جوانان تبديل به رويايي دست نيافتني شده است و همان کار را امسال با سکه و طلا و ارز کردند. نگراني ما از گران شدن سکه و ارز نيست زيرا ما حقوق بگيران همين قدر که بتوانيم اول ماه را به آخر ماه گره بزنيم شق القمر کرده ايم نگراني ما از اثرات سويي است که گران شدن اين کالاها بر ساير مايحتاج عمومي مردم مي گذارد و هر کسي بي دليل يا بادليل مي خواهد گران شدن اجناس خود را به پاي گران شدن طلا و سکه و ارز بگذارد و از اين آشفته بازار سودي به جيب بزند و اينجاست که گويي تورم سوار بر اسب تيزپايي مي شود و ما با پاي پياده به دنبال آن و مسلم است که آن اسب تيزپا کجا و ما با اين پاي لنگان کجا و باز اين ما هستيم که بايد تسليم شويم و سر تعظيم فرود آوريم در مقابل اين همه گردن کلفتي و اين يعني اوج درماندگي ما وقتي در يک طرف شهر برج هايي را مي بينيم که هر روز بر ارتفاع آن افزوده مي شود و در طرف ديگر خانه هايي که تاب اين همه فشار را ندارند و فرو مي ريزند در يک طرف انسان هايي که سير نمي خوابند و در طرف ديگر انسان هايي که از سيري نمي خوابند. در آن سو افرادي که هر لحظه بر عرض آن ها افزوده مي شود و در اين سو... و شما آقايان دانه درشت که نمي دانم که هستيد و چه هستيد و چرا و چگونه چنين درشت شده ايد آيا بهتر نبود به جاي اين که ثروت خود را صرف آشفته بازار اين مملکت کنيد و به جاي اين که باري شويد بر دوش اين دولت و ملت، باري از دوش آن برداريد و پول خود را صرف کار و اشتغال کنيد و خانواده اي را بر سر سفره خود بنشانيد؟ اين قبري که در حال کندن آنيد قبر خودتان است هر چه آن را عميق تر کنيد در آن مدفون تر خواهيد شد پس بر سر اين قبر پرزرق و برق بنشينيد و تا ابد براي خودتان زار بزنيدو... اما درحال گذر از روزهايي هستيم که انتخابات را پشت سر گذاشته ايم. انتخابات با همه شعارها و وعده و وعيدهايش به پايان رسيد شعار حمايت از قشر ضعيف و آسيب پذير جامعه شايد تنها شعار مشترکي باشد که در تبليغات همه نامزدها به چشم مي خورد اما نمي دانم برخي کساني که شايد با حمايت هاي مالي و تبليغي سرمايه داران و کارخانه داران بزرگ راهي خانه ملت شدند مي توانند حاميان خوبي براي قشر کارگر ما باشند و آيا اداي دين به آنان باعث نخواهد شد چشم خود را بر واقعيت هاي جامعه کارگري ببندند و آيا کساني که امروز حتي به اموال خود رحم نمي کنند و آن را اين چنين حيف و ميل مي کنند فردا مي توانند امانتدار خوبي براي اموال بيت المال باشند (ا... اعلم)به هر حال امروز تمام کساني که مستقيم با راي ما انتخاب مي شوند در برابر ما مسئولند و هر چه اين حضور پررنگ تر باشد مسئوليت آنان سخت تر و سنگين تر است. بنابراين شما آقاي رئيس جمهور، نمايندگان مجلس، اعضاي محترم شوراي شهر و همه کساني که با راي ما انتخاب مي شويد امروز شما پست و مقام خود را مديون ما هستيد پس غره مشويد به پست و مقامي که با کمک ما به آن رسيده ايد.شما پا بر دوش ما مي گذاريد و بالا مي رويد اما از بالا به ما نگاه نکنيد و خود را برتر از ما ندانيد اگر به گفته امام راحلمان هنوز هم قشر ضعيف جامعه را ولي نعمت خود مي دانيد و اگر توصيه هاي رهبر فرزانه انقلاب را فصل الخطاب اعمال و رفتار خود قرار مي دهيد، يک طبقه پايين بياييد خود را در کنار ما ببينيد و تافته جدابافته از ما نباشيد. ما نه مانند طبقه اول آن قدر قدرت داريم که قوانين را وضع کنيم و نه مانند طبقه دوم پول و پارتي که بتوانيم به وسيله آن قوانين را دور بزنيم و يا آن را به نفع خود تعبير و تفسير کنيم. بنابراين فرياد کردن مشکلاتمان آخرين تيري است که در ترکش ما مي ماند پس انتقادهايمان را به حساب دشمني با خود و نظام مگذاريد و با انکار آن شانه از زير بار مسئوليت خود خالي نکنيد. ما به خوبي درک مي کنيم که در وضعيت تحريم به سر مي بريم و اين تحريم ها خواه ناخواه براي ما تبعاتي دارد اما از مسئولان خود مي خواهيم با تصميمات نا به جا و نادرست ظلم مضاعفي بر ما روا ندارند و به خاطر داشته باشند کوچک ترين اشتباه آنان بزرگ ترين ضربه را بر پيکره زخم خورده زندگي ما وارد مي کند و اما روي سخنم با شماست نمايندگان محترم مجلس، توقع و انتظار ما از شما بيش از ساير مسئولان کشور است شايد به اين دليل که شما همشهري و هم استاني خود ما هستيد شما که براي نشستن بر کرسي مجلس چنين خود را به آب و آتش مي زنيد اميدواريم در طول دوران نمايندگي نيز با غيبت هاي خود مجلس را از رسميت نيندازيد اگر قرار است قانوني در مجلس به تصويب برسد، زودتر آن را به سرانجام برسانيد زيرا سرگرداني يک قانون سرگرداني کساني را در پي دارد که کار يا زندگي آنان وابسته به تصويب يا رد آن قوانين است و وظيفه مهم تر شما علاوه بر قانون گذاري نظارت بر اجراي صحيح قوانين است چه بسا قوانيني که در حد يک حرف باقي مانده و هرگز اجرا نشده است و اين به دليل کم کاري و پيگيري نکردن شماست ما نمايندگاني پرکار و با اراده مي خواهيم گذشت آن زمان که شاهان و سلاطين بر تخت سلطنت تکيه مي زدند و عده اي نوکر و خدم و حشم سايه بان آنان مي شدند و آن ها را باد مي  زدند. امروز مسئولان کشور بايد در کنار مردم کار کنند و عرق بريزند تا کشور ساخته شود. امروز اين مسئولان هستند که بايد سايه اي شوند بر سر اين ملت. ملتي که با حضور پرشور خود در انتخابات ثابت کردند اندکي از آرمان هاي خود عقب ننشسته اند آنان ثابت کردند فرسنگي از سياستمداران خود جلوترند. صف هاي طولاني و انتظار دو سه ساعته براي ريختن راي خود گواه روشني است بر اين مدعا. اما آيا هميشه اين مردم هستند که بايد وفاداري خود را به انقلاب و نظام ثابت کنند آيا هميشه اين مردم هستند که بايد خاري شوند در چشم دشمنان، اگر نوبتي هم باشد نوبت شماست که به ما و به خودتان و به دشمنان اين کشور ثابت کنيد که قدر اين همه فداکاري و از خودگذشتگي مردم فهيم ايران را مي دانيد ثابت کنيد با همه اختلافات حزبي، گروهي، ديني و مذهبي باز هم دغدغه زندگي مردم دغدغه اصلي شماست. ثابت کنيد وعده وعيدهاي شما در حد حرف باقي نمي ماند و به آن ها عمل خواهيد کرد ثابت کنيد با تدبر و انديشه خود نمي گذاريد تحريم ها باعث نارضايتي مردم شود. ثابت کنيد مردمداري و عدالت را از امام علي(ع) به ارث برده ايد. ثابت کنيد آزادگي و عزت نفس را از مکتب امام حسين(ع) آموخته ايد و مخلص کلام اين که ثابت کنيد لياقت و شايستگي نمايندگي اين مردم را داريد و ثابت کنيد که هرگز در انتخاب خود اشتباه نکرده ايم و شما هموطن گرامي که در روزنامه ها و سايت هاي وابسته به دولت در حمايت از دولت و دولتمردان قلم مي زنيد و يا به عنوان مشاور و رئيس  دفتر و کارمند و غيره براي آنان کار مي کنيد و يا کسي هستيد که ميليون ها و بلکه ميلياردها تومان سرمايه خود را صرف طرفداري از نامزد مورد علاقه خود مي کنيد چه شما که در اطراف دولت و دولتمردان و سياستمداران براي آن ها سينه چاک مي کنيد و چه آن پيرزن و پيرمرد روستايي در دورترين نقطه اين مرز و بوم همه حق انداختن فقط و فقط يک راي را در صندوق دارند پس هيچ کس بر ديگري محق تر نيست بنابراين در برخورد با ما طلبکارانه و رياست گونه رفتار مکنيد و خود را نسبت به آنان دايه مهربان تر از مادر ندانيد و هميشه به ياد داشته باشيد تاريخ بارها و بارها ثابت کرده است که اين پابرهنه ها هستند که سرنوشت يک کشور را مي سازند نه اتو کشيده ها و دست به کمرها.همه ما به خوبي مي دانيم نه آنان که در داخل کشور با ندانم کاري خود آب به آسياب دشمن مي ريزند و نه آنان که در خارج از اين مرز و بوم برايمان اشک تمساح مي ريزند هيچ کدام دلسوزان واقعي ما نيستند که اگر بودند سال ها ما را تحريم نمي کردند که اگر بودند دانشمندان ما را با قهر کين خود چنين پرپر نمي ساختند. انسان هاي سبک مغزي که امروز فرزندان ما را مي کشند مبادا فردا آنان روزي روزگاري بمب اتم بسازند و بخواهند انسان هاي ديگر را بکشند!!واقعا که نمي دانم آن را بايد به حساب کوته  فکري و بي خردي آنان گذاشت يا به حساب خوي استعمارگري و برتري طلبي آنان.و در پايان مطلب بد نيست با توجه به اين که به روزهاي پاياني سال و ايام نوروز نزديک مي  شويم يادي کنيم از مادران سرپرست خانوار که زير بار زندگي کمر خم مي کنند و هيچ کس جز خودشان صداي شکستن استخوان هايشان را نمي شنود.همه ما مادران درک مي  کنيم چقدر سخت است در اين ايام سال فرزندي از مادرش چيزي بخواهد که توانايي برآوردن آن را نداشته باشد گويي خنجر را به قلب مادر مي زنند و آن را هزار پاره مي کنند و در پي آن بغضي که بايد فرو خورده شود. مبادا فرزندي شکستن مادري را ببيند اميدواريم اگر قرار است افراد، نهادها و يا سازمان هايي خاص از آن ها حمايت کنند کمک هايشان نوشدارويي پس از مرگ سهراب نباشد و اين کمک ها هر چه زودتر به دست آنان برسد قبل از اين که غرور مادري زير نگاه فرزندش ترک بردارد و به ياد آوريم ما شيعه همان مولايي هستيم که کوچه هاي کوفه هنوز يتيم نوازي او را از ياد نبرده است.