۱۳ جمادي الاول به روايتي سالروز شهادت حضرت فاطمه(س) است؛ به همين مناسبت در گفت وگو با حجت الاسلام محمدهادي يوسفي غروي، مدرس حوزه علميه قم و پژوهشگر تاريخ اسلام به بررسي ادله اي که مقام عصمت حضرت زهرا(س) را اثبات مي کند، پرداختيم.

وي در اين گفت وگو، آيه ۳۳ سوره احزاب مشهور به آيه تطهير را مهم ترين دليل مقام عصمت حضرت فاطمه(س) دانست و حديث کساء و معناي آن را تبيين کرد.

يوسفي غروي با اشاره به اين که آيات و روايات فراواني در مدح حضرت فاطمه(س) و در بيان عظمت مقام معنوي ايشان آمده است و عصمت آن حضرت از طريق آيه تطهير قابل اثبات است، گفت: هر آيه اي که درباره پنج تن از اهل بيت(ع) نازل شده است مانند سوره «هل اتي» حضرت فاطمه(س) را هم شامل مي شود که بيشتر اين آيات درباره فضيلت ها و مقام معنوي آن حضرت است. اما عصمت آن حضرت از نظر ادله نقلي از طريق آيه تطهير قابل اثبات است.

وي درباره حديث کساء تصريح کرد: با قرايني معلوم مي شود حديث کساء که از طريق ام سلمه نقل شده است مربوط به سال هفتم هجري و يا پس از جنگ خيبر بوده است، به خصوص اين که در خبر آمده است، رسول  ا...(ص) آن کسايي (عبايي) را که روي سر پنج تن يعني خودشان، اميرالمومنين(ع)، حضرت فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسين(ع) کشيدند، بافت يمن و جزو غنايمي بوده که از جنگ خيبر به دست آمده بود.

اين جنگ در سال هفتم هجري و پس از پايان صلح حديبيه رخ داد که مسلمانان قرار بود به حج مشرف شوند اما اين اتفاق رخ نداد و آن ها طبق يکي از مفاد صلح حديبيه مجبور به بازگشت از موسم حج شدند. لذا مسلمانان از اين واقعه که حج را برگزار نکردند، ناراحت و مغموم بودند.

آيات سوره فتح بلافاصله پس از صلح حديبيه بر رسول ا...(ص) نازل شد که در صدد دلداري و تسليت به مسلمانان بود و به آن ها گفته شد حالا که شما از حج محروم شده ايد، خداوند فتح نزديکي را همراه با غنايم فراوان براي شما مقرر کرده است. اين فتح نزديک بعدها بر جنگ خيبر منطبق شد که غنايم بسياري را هم براي مسلمانان به دنبال داشت و ۷ قلعه خيبر يهود توسط مسلمانان فتح شد و غنايم حاصل از اين جنگ تقسيم شد.

وي به دليل ديگري اشاره کرد که نشان مي دهد واقعه کساء در سال هفتم هجري رخ داده است.

يوسفي غروي در اين باره گفت: در تاريخ آمده است که حضرت فاطمه(س) در اين سال حلوايي پخته بودند و آن را خدمت رسول ا...(ص) بردند که پيامبر(ص) از حضرت فاطمه(س) خواستند که ايشان همسر (اميرالمومنين(ع)) و فرزندانشان را هم به حضور رسول ا...(ص) دعوت کنند که امام حسن(ع) در آن زمان کودک و امام حسين(ع) هم نوزاد بودند. زيرا در خبر گفته شده است که حضرت فاطمه(س) دست امام حسن(ع) را گرفتند و امام حسين(ع) را در بغل داشتند و همراه حضرت علي(ع) به حضور رسول ا...(ص) رسيدند و همگي از حلوايي که حضرت فاطمه(س) پخته بودند، ميل کردند.

اين مدرس حوزه علميه قم به شرح واقعه کساء پرداخت و افزود: پس از آن رسول ا...(ص) اين عبا را بر سر خود و چهار معصوم ديگر گرفتند و دست ها را از زير عبا در آوردند و شروع به دعا کردن فرمودند.

علت اين که حضرت محمد(ص) عبا را بر سر خود و آن بزرگواران گرفتند، ظاهرا اين بوده که مي خواستند دعا مخصوص افرادي باشد که زير عبا هستند تا منظور رسول ا...(ص) از اهل بيت (ع) که در دعا آمده است، مشخص و روشن باشد.

نه تنها رسول ا...(ص) به طور عملي اين چند نفر را زير عبا قرار دادند بلکه در دعاي خود هم تصريح کردند که «هولاء اهل بيتي، و خاصتي و حامتي و ...»؛ «خدايا اين افراد اهل بيت ويژه و حامي من هستند و از تو مي خواهم که زشتي و پليدي را از آن ها دور کني.»

يوسفي غروي با بيان اين که ام سلمه همسر گرامي پيامبر اکرم(ص) راوي اصلي حديث شريف کساء و اين جريان است، گفت: در تاريخ اسلام نقل شده است وقتي ام سلمه چنين صحنه اي را ديد، به حسب ظاهر کلمه اهل بيت که رسول ا...(ص) از آن استفاده مي کردند، گمان برد که او هم شامل اهل بيت مي شود و مي تواند زير اين عبا(کساء) وارد شود، لذا ام سلمه نقل مي کند که من به سوي عبايي که پيامبر(ص) بر سر خود و آن بزرگواران انداخته بودند، رفتم گوشه عبا را گرفتم و اجازه ورود خواستم که رسول ا...(ص) نه با درشتي بلکه به نرمي و با مدارا گوشه عبا را از دست من گرفتند و فرمودند: «تو سرنوشت خوبي داري و خوب هستي اما اين جا از اهل بيت من نيستي».

اين سخن ام سلمه نشان مي دهد که اهل بيت در اين ماجرا معناي خاصي دارد که فقط شامل اين پنج نفر يعني پيامبر اکرم(ص)، امام علي(ع)، حضرت زهرا(س)، امام حسن(ع) و امام حسين(ع) مي شود.

وي با اشاره به اين که آيه تطهير دلالت بر عصمت حضرت فاطمه(س) دارد، افزود: آيه ۳۳ سوره احزاب «انما يريد الله ليذهب عنکم الرجس اهل البيت و يطهرکم تطهيرا»؛ «خداوند مي خواهد که رجس و پليدي را از شما اهل بيت دور کند و شما را طاهر و مطهر گرداند».

چون حضرت فاطمه(س) را هم شامل مي شود، پس دلالت بر عصمت اين پنج تن از جمله حضرت زهرا(س) دارد. يکي از مهم ترين ادله براي مقام عصمت آن حضرت و اين که ايشان معصوم هستند، همين آيه تطهير است که البته حديث نبوي کساء هم به ادله اضافه مي شود.

مقام عصمت نيز در اعتقاد شيعيان اثني عشري به معناي مصون بودن آن حضرات از گناه و از خطاست، بنابراين از معصومان مثل حضرت فاطمه(س) نه گناه سر مي زند و نه آن ها خطا و اشتباهي انجام مي دهند.

اين مدرس حوزه علميه قم يادآور شد: مقام عصمت حضرت فاطمه(س) از آيات قرآن و سنت رسول ا...(ص) که شامل سنت فعلي (واقعه کساء) و سنت قولي (سخن آن حضرت درباره اهل بيت(ع) و دعاي ايشان درباره اهل بيت(ع)) است، به دست مي آيد که در اسلام، ادله معتبري محسوب مي شود. به ويژه آن که روايت ام سلمه از واقعه کساء، روايت معتبري است که در کتاب هاي مختلف به آن اشاره شده است.